Σπίτι προς αγορά σε Βουκουρέστι, Ρουμανία

Η κατοικία είναι μια υποτίμηση. Αντίθετα, πρόκειται για μια οικιστική ιδέα μεγάλης κλίμακας, που περιβάλλεται από θετική ενέργεια, χτισμένη στην καρδιά του Codril Vlăsiei, σε μικρή απόσταση από τον μελλοντικό αυτοκινητόδρομο A0 - ring, το Διεθνές Αεροδρόμιο Henri Coandă και την εμπορική πόλη Băneasa. Κρυμμένο από την έντονη ζωή και τη ρύπανση της πόλης, σε μια περιοχή όπου μπορείτε να ακούσετε το κελάηδημα των άγριων πουλιών από το παράθυρο, αυτό το μοναδικό ακίνητο διαθέτει οικόπεδο 14.000 τετραγωνικών μέτρων, ένα προνόμιο που λίγες κατοικίες απολαμβάνουν σε άμεση γειτνίαση με την πρωτεύουσα. Ευρύχωρα δωμάτια, πατώματα από μασίφ ξύλο, βιτρό παράθυρα, ξυλόγλυπτα και κλασικά, διαχρονικά φινιρίσματα είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά του σπιτιού που μοιάζει βγαλμένο από σύγχρονο παραμύθι. Η εσωτερική πισίνα και το τζάκι καλωσορίζουν τις παγωμένες μέρες και ο φαινομενικά ατελείωτος κήπος, που μαζί με την δεντρόφυτη λίμνη και τους χαλαρωτικούς περιπάτους μέσα στο ιδιωτικό δάσος, τονίζουν τον πραγματικό ορισμό της πολυτέλειας. Το ακίνητο διαθέτει φωτοβολταϊκά πάνελ ισχύος 17 kw και λειτουργία prosumer, εσωτερικό ασανσέρ και στεγασμένο γκαράζ για 3 αυτοκίνητα. Πρόκειται για μια σπάνια ευκαιρία αγοράς με μια όμορφη ιστορία πίσω της, όπου ο ιδιοκτήτης με την πάροδο του χρόνου ένωσε αρκετά αγροτεμάχια, συμπεριλαμβανομένου ενός κομματιού δάσους βελανιδιάς, το οποίο αποτελεί πλέον αναπόσπαστο μέρος του ακινήτου. Εκτός από την πρακτική διαμερισματοποίηση και τα καλαίσθητα φινιρίσματα, το σπίτι μπορεί να κατοικηθεί από δύο οικογένειες χωρίζοντας τις περιοχές. Όντας στην πρώτη πώληση από την κατασκευή, ο ιδιοκτήτης ομολογεί ότι είναι δύσκολο να το αποχωριστεί, μοιράζοντας την ακόλουθη ιστορία: «Πολλές φορές όταν προετοιμαζόμουν για την έναρξη του έργου αναρωτήθηκα, πώς πρέπει να μοιάζει το σπίτι μου; Περιηγήθηκα σε δεκάδες τοποθεσίες με διάσημα έργα, φωτογραφίες διάσημων σπιτιών, μεσαιωνικές βίλες και ιστορικά μνημεία. Κανένα από τα δύο δεν φαινόταν να είναι η έκφραση της προσδοκίας μου. Πάντα έλεγα στον εαυτό μου ότι ήθελα να αντικατοπτρίζει την κατάσταση του σπιτιού των παιδικών μου χρόνων, όπου κανείς δεν μπορούσε να κοιτάξει μέσα αν δεν προσκληθεί, αλλά, από την άλλη πλευρά, είχε την πλάτη του στον κήπο και το δάσος. Και ταυτόχρονα, να υπάρχει ένα ευρύ άνοιγμα προς το δάσος, να είναι ξεχωριστό αλλά και συνδεδεμένο με μια περιοχή εξυπηρέτησης. Λοιπόν, αν μπορούσαν να αφήσουν το δάσος να διεισδύσει μέσα, αυτό θα ήταν ακόμα καλύτερο. Και αν μπορέσω να κάνω τη βλάστηση να εξαπλωθεί, συμβολικά, στο σπίτι, θα ήταν υπέροχο να μπορέσω να ανάψω μια φωτιά που δεν προβάλλει τη θέα μου στον κήπο και τις βελανιδιές. Από την αρχή φανταζόμουν ένα σπίτι με μεγάλα παράθυρα, στο μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου, με φαρδιές πόρτες, με ανοίγματα από τα οποία θα περνούσε η φύση και το δάσος και να το αγκαλιάζει από όλες τις πλευρές. Όταν μπήκα για πρώτη φορά στο ξέφωτο με γρασίδι μέχρι τη μέση, περιτριγυρισμένος από ψηλές βελανιδιές, είπα στον εαυτό μου: «Αυτό είναι το μέρος για το σπίτι μου!» Φωτογραφία: Dan Călin